In Fidelis Fortibus (letterlijk: ‘trouw zijn de dapperen’) wacht Danny Ronaldo het publiek eenzaam op in de piste. Als trotse telg van de circustraditie speelt hij deze show dan wel solo, toch staat de clown niet alleen op scène.

Ronaldo weigert te vertrekken uit de cirkel met begraven circusartiesten die hem omringen. Wat hen overkomen is, daar heeft iedereen het raden naar, maar het publiek kan wel met hen kennismaken. Door de levendige verbeelding van clown Ronaldo komen de strenge directeur, de koorddanseres en de pierrot met zijn trompet terug tot leven.

Nostalgische klanken komen magisch uit de oude instrumenten, het applaus blijft in de tent weerklinken. The show must go on. Als ‘last man standing’ probeert de clown het spektakel op zijn eentje te bezielen. Weggaan komt niet bij hem op, of misschien toch? Maar is dat dan opgeven?