In ‘Raphaël’ ontmoeten twee lichamen elkaar. Het ene lichaam is actief en handelt, het andere lijkt een levenloos ding. Samen dansen ze een geforceerd duet. Een wankele dans waarin de één de ander tracht te manipuleren tot ideale sparringpartner, pop of dood ding. Onderweg worden de dunne grenzen opgemeten tussen intimiteit en perversie. ‘Raphaël’ is zowel een zoektocht naar grijswaarden in wat een scherpe tweedeling lijkt, als een portret van het wederzijdse tekort dat ons bindt.