Nagels, wat hout en verf, gereedschap en alledaagse, onbelangrijk lijkende handelingen worden herbeschouwd en herschapen in een fantastische bouwwerf. Fysieke inspanningen worden opgedreven tot aan de rand van de uitputting en dat leidt soms tot absurde resultaten. 

Hoewel Claudio Stellato meer en meer afstand neemt van de techniciteit eigen aan de circus-, theater- en dansdiscipline, keert hij deze disciplines niet de rug toe, maar gaat er op een nieuwe manier mee aan de slag; Zijn onderzoek laat zich inspireren door de beweging gelinkt aan het ambacht. Zo begon hij in 2017, na ‘L’Autre’ (2011) en ‘La Cosa’ (2015) beiden te zien in de VELINX, aan een proces dat resulteerde in ‘Work’. Zijn startpunt: het banale van klussen theatraliseren. Zijn alfabet: alledaagse bewegingen en objecten in confrontatie met diverse praktijken en in een nieuwe taal. Het podium zou men hier als een soort werf kunnen beschouwen waar de personages/ambachtslieden vastberaden zijn de handleiding te volgen die voorkomt uit een parallel universum.

Elkeen volgt
 zijn routine, lang geleden aangeleerd, met precieze bewegingen die, de ene na de andere, en in interactie met elkaar, de ruimte op scène veranderen volgens een ritueel waar de intrinsieke logica de toeschouwers ontsnapt en de taferelen, ontsproten uit 
dit onuitgegeven ‘artistieke klusjeswerk’, doet ontdekken.