De titel Screws verwijst naar het gelijk­na­mige album van muzikant en componist Nils Frahm. In 2011 brak Frahm enkele vingers waardoor hij niet langer piano kon spelen. In deze periode stond echter de opname van een nieuw album gepland. Uitein­de­lijk besloot Frahm om een muziek­stuk op te dragen aan elke vinger waarmee hij wél nog kon spelen.

Met dit project breit Alexander Vantourn­hout een vervolg aan zijn bevraging over de relatie tussen lichaam en object. Deze thematiek kwam reeds uitvoerig aan bod in Vantourn­houts eerdere creaties. In ANECKXANDER gebruikte hij bijvoor­beeld objecten om zijn zwakheden en dispro­por­ties te corrigeren: schoenen met plateau­zolen om zijn korte benen te camoufleren, bokshand­schoenen om zijn polsen te beschermen. Vaak met omgekeerd effect. Raphaël was dan weer een geforceerd duo voor/​van twee lichamen: het ene de actieve animator, het andere het passieve object. De vraag die de kijker zich mocht stellen: Zal de manipu­lator tot object verworden? Of zal het inerte lichaam nooit in staat zijn om zijn status van object te overstijgen? Deze vraagstel­ling komt terug in Screws: kan de dans- of circus­ar­tiest zijn lichaam objecti­veren door het manipu­leren van het object?