Chaïm (hebreeuws voor leven) is een voorstelling op het ritme van ademhalingen, in een wereld die haar ritme, haar evenwicht en haar adem verloren heeft. De dorre vlakte van Chaïm wordt bewoond door drie mensen die hun adem transformeren tot beweging en muziek. Samen bezingen ze het leven en rouwen ze om wat verloren is. Klassieke zang en acrobatie vinden elkaar in dit stuk waar krachtige choreografie en breekbaarheid elkaar afwisselen. Zolang er adem is, is er hoop.

Over adem? Jazeker! Ademen is een automatisch fysiologisch proces dat ons in leven houdt. Het is de drijvende kracht achter onze vitale functies, onze stem en onze bewegingen. Een actie die ons als mens verbindt met andere ademende wezens. Onze ademhaling is een krachtig maar tegelijkertijd fragiel biologisch systeem dat niet zo vanzelfsprekend is als we in eerste instantie denken. Pas als de adem ons ontnomen wordt, zien we de waarde ervan in. Vandaar dus een ode aan adem!