De voorstelling ‘Applaus’ is ontstaan uit een grote culturele stilte. Het verhaal van een circus zonder publiek. De eenzaamheid van een artiest waar niemand naar kijkt. Een clown zonder lach, een acrobaat zonder verwondering, een ballerina zonder opkijkende kinderoogjes. Een dichtgetimmerde ingang. Circus Ronaldo speelt vandaag geen voorstelling… of toch?

Tijdens deze voorstelling blijft de circustent leeg. Als publiek ga je niet door de ingang van de tent naar binnen om plaats te nemen op de tribune, je gaat van wagen naar wagen, van personage naar personage. In je eigen kleine bubbel stap je doorheen het circus, gluur je stiekem onder het tentzeil door en ontdek je plekjes waar je nog nooit eerder was. Gedurende ruim vier uur vertrekt er om de acht minuten een nieuwe bubbel, zodat deze niet in contact komen met elkaar. Iedereen die je doorheen je traject ontmoet draagt hetzelfde verlangen; wil jij even naar me kijken? Wil jij mij even laten zijn wie ik werkelijk ben? Een voorstelling zonder applaus, maar vol intens verlangen. Van sluimerende melancholie tot speelse hoop, van troostende illusie tot een ruwe realiteit.