>> Dit artikel verscheen in CircusMagazine #26 (maart 2011). Voor overname: contacteer maarten[at]circuscentrum.be.
>> Auteur: Roland Vermeylen
Notoir circuskenner en liefhebber van het traditionele circus, Roland Vermeylen, bezocht in januari drie grote circusfestivals: Parijs, Monte Carlo en Massy. Een impressie.
Een onvoorstelbaar sterke gemeenschappelijke siddering gaat door het vijfduizendkoppig publiek in de ongezellige Phenix circustent tijdens de selecties van het wereldfestival Cirque de Demain in Parijs. De Oekraïense hand-op-handacrobaten Mykola Shcherbak en Sergeii Popov slagen vlekkeloos in hun acrobatisch mengen van dans en evenwicht. Begonnen als een nonchalante act verwonderen ze plots iedereen. In de Franse pers spreekt men van een nieuw, historisch ankerpunt in de circusacrobatie. In hetzelfde programma brengt de Zweedse Uuve Jansson een bijzondere act van de trapeze ballant en ook zij ontlokt golven van verwondering. Terecht krijgen beiden Goud.
Op het grootse Monte Carlo Festival slaagt de Canadese Valérie Inertie er zonder steun van een groot land of een groot circus in om Zilver te halen met haar versie van het Cyrrad. In 2003 kwam Daniël Cyr van Cirque Eloise voor het eerst met zijn wiel van 2 meter diameter in de piste. Valérie kreeg als een van de eersten opleiding door Cyr en ging dan haar eigen weg. “Ik wilde eerst de techniek helemaal onder de knie hebben. Ik analyseerde via een camera mijn eigen bewegingen. Ik brainstormde met jongleurs, trapezisten en equilibristen welke van hun typische bewegingen ik ook in het rad zou kunnen uitproberen. Ik voel me één met mijn rad en een choreografe hielp mij mijn eigen persoonlijkheid in deze magische cirkel in te brengen. Ik schrijf zo mijn eigen poëzie via mijn bewegingen. Ik leerde de circusbasis op de amateurschool van Québec, werkte met straatkinderen en studeerde criminologie. Ik bleef toch gefascineerd door deze betoverende cirkel en kies het nu als mijn levensdoel.”
Haar act is zo wervelend, zo sierlijk en tezelfdertijd zo snel en lang achtereenvolgend draaiend. “Ik kan zo snel en lang blijven draaien omdat ik leerde te vertrouwen op mijn eigen evenwicht met mijn voeten. Ik kijk niet rond want dan verlies ik mijn evenwicht. Ik heb mijn ankerpunten op de vloer en alleen zo kan ik me in de piste oriënteren.”
Met deze voorbeelden is het duidelijk hoe én publiek én de vakjury’s belonen wie écht verwondering kan creëren. Het toont ook aan welke circusscholen nu op technisch vlak, naast de Chinese en Russische, toonaangevend zijn: het Oekraïense Kiev en de Canadezen. Naast deze ontdekkingen bekroonde Monaco ook twee hele groten uit klassieke circusfamilies: de Italiaanse dierenleraar Flavio Togni en de Amerikaanse clown-duivel-doet-al Bello Nock.