Omdat circusdocenten fantastische mensen zijn. Omdat Circusmagazine hen veel te weinig belicht. Omdat een vaste rubriek de ideale oplossing is.
39 jaar
Orthopedagoog van opleiding
Was 19 jaar toen hij circus ontdekte
Doet optredens (voornamelijk vuurshows) met Circus Paljasso sinds 2004
Richtte circusatelier Paljasso op in Bilzen in 2010
“Ik ontdekte circus pas toen ik informatica begon te studeren aan de hogeschool. De eerste maand ging ik naar elke les, de tweede maand nog naar de helft van de lessen en de derde maand zat ik op café. Toch nam ik ook die derde maand nog elke ochtend de bus richting school zodat ik tijdens het wachten op de bus kon jongleren, of alleszins leren jongleren. Het was mijn broer die de trigger leverde, hij kreeg enkele circustechnieken tijdens zijn opleiding en zo kwam ik ermee in aanraking. Jonglerie zorgde ervoor dat ik wat te doen had tijdens de zee aan vrije tijd.
Na het mislukte jaar informatica ging ik orthopedagogie studeren. Al snel bleek dat ik circus kon gebruiken als medium om met ‘gasten’ te werken. Het was een verrijking om te zien waarvoor circus kan ingezet worden. En zo drong circus steeds meer ‘het echte leven’ binnen. Ook na mijn studies ben ik me blijven verdiepen in verschillende technieken, samen met enkele kameraden. Aan de hand van boekjes, videocassettes en dvd’s, want in die tijd was dat niet anders, specialiseerden we ons verder. Hier in de buurt was er immers geen circusschool.
Overdag werkte ik als opvoeder, waar ik circus regelmatig inzette binnen verschillende projecten met jongeren, in onze vrije tijd trainden we volop én we begonnen ook op te treden met Circus Paljasso. Wat begon met een optreden bij de KSA, ging naar jongleren met vuur tijdens een plaatselijke fuif en zo werden we steeds meer gevraagd op grotere evenementen. We maakten een eigen website, wat toen eerder uitzonderlijk was en ons aantal optredens plots een boost gaf. Net op dat moment richtte de toenmalige Katholieke Hogeschool van Limburg (KHLim), nu UCLL, een postgraduaat ‘circus en theater’ in, onder leiding van Isabel Van Maele. De opleiding bestond uit één voltijdse lesdag per week – behalve circus kregen we er ook een algemene basis over onder andere EHBO, anatomie en psychologie. De opleiding werd na één jaar alweer stopgezet wegens te weinig inschrijvingen, maar ik had mijn diploma toch mooi op zak.
Een burn-out op het werk zorgde ervoor dat ik uiteindelijk voluit voor circus ging. De shows met Circuso Paljasso liepen goed en ik wilde wel wat blijven doen met circus en jongeren. De oprichting van een circusatelier was daarmee een logische volgende stap. Ik wilde het fantastische gevoel dat ik krijg als ik een nieuwe techniek onder de knie heb, graag doorgeven aan jongeren. Je zelfbeeld groeit enorm als je iets kan, waardoor je automatisch beter in je vel zit. Al is het gewoon ‘drie balletjes hoog houden’. Je kan er sowieso mensen mee verbazen. Zo werd mijn hobby ook mijn beroep: circusles geven en optreden. Je komt op leuke plekken, bij enthousiaste en positieve mensen. Het voelt niet als werken en toch is het mijn job, da’s zalig. Voor mij is circus een vrijheid, het is doen wat ik graag doe.
Tot daar de mooiste kant van mijn circusverhaal. Als klein atelier in Limburg is het vandaag, meer dan ooit, vechten om te overleven. Sinds het nieuwe circusdecreet begin dit jaar in voege ging, krijgen de kleine ateliers geen financiële steun meer. Dat is keihard, want beroep doen op vrijwilligers is vandaag geen vanzelfsprekendheid meer. Bovendien kennen we sinds de pandemie een enorme terugval van het aantal leden. We zijn van 120 naar 65 leden gegaan. Een traject met Cultuurloket moet hopelijk hulp bieden. En we blijven ook zelf het onderste uit de kan halen. Op de planning: een aantal activiteiten om opnieuw meer zichtbaarheid te krijgen, hier in onze regio. We blijven gaan, maar het is enorm intensief, ik ben lesgever, artiest, coördinator, boekhouder, promotor, partner en papa van twee geweldige zonen.
Waarom ik het blijf doen? Als ik lesgeef, ben ik nog steeds enorm hard gemotiveerd. Je merkt hoe de kinderen groeien en hoe bedreven ze worden. De eerste kleuters die hier circusles volgden, zijn intussen tieners die zelfs doorstroomden naar onze productieafdeling. We hebben nu ook een samenwerking met de kinderpsychiatrie in Bilzen. Ik gaf er een driedaagse workshop clownerie, wat niet alleen voor mij, maar ook voor de kinderen en hun begeleiders een fantastische ervaring was. Kinderen die tijdens de workshop voor het eerst emotie durven tonen, oogcontact maken en durven aangeven hoe ze zich voelen. Dat was nog maar eens het bewijs dat circus een ideaal medium is, zolang je het maar goed weet aan te snijden.”
Dit artikel verscheen in Circusmagazine #69 (december 2021) // Auteur: Katrijn De Bleser // Foto: Tom Van Mele // All rights reserved