Dat de circuswereld bulkt van de familiebanden, is een historisch feit dat vandaag nog steeds geldt. Circusmagazine zoekt boeiende bloedverwanten op en haalt ze voor de lens. In deze editie: Fien en Kobe Van Herwegen.
Zus en broer
Zij: 39, muzikale wederhelft van circusduo D’irque & Fien
Hij: 35, goochelaar, goochelgeschiedenisfanaat, presentator, musicalacteur
***
Kobe: “Kort samengevat: Fien moest als kind niets van circus hebben, ik wel. Ik nam alle circussen op tv op, ons Fien nam daar dan programma’s van MTV over en dan was het ambras.”
Fien: (lacht)
Kobe: “Later had ons moeder een circuswinkel (De Jonglerie, red.) en daar kwam dan een jongleur (Dirk Van Boxelaere, red.) die ons Fien hoorde piano spelen, en die vroeg dan pianoles en zo is Fien bij het circus terechtgekomen.”
Fien: “Een beetje karikaturaal voorgesteld, maar in essentie klopt het wel, ja. Ik was de oudste van de drie kinderen, ik was mezelf een beetje aan het vrijvechten. Ik was met andere dingen bezig.”
Kobe: “Je bent ook nooit op kamp geweest met Circus Ronaldo, hé?”
Fien: “Nee.”
Kobe: “Ons Lotte (links op de foto) en ik wel. Die kampen waren georganiseerd door de CM, begin jaren 1990, nog voor er van circusateliers sprake was. Dat was de max.”
Fien: “Enkele jaren later begon ons mama dan met de circuswinkel. Wij stonden daar allemaal erg achter. Het was ook erg verrijkend. Achteraf bekeken heeft het ons allemaal gestimuleerd om voor onze dromen te gaan.”
Kobe: “En we stonden aan de bron van al het circusmateriaal!”
***
Fien: “Het was een en al joligheid in ons gezin.”
Kobe: “We hadden zo een klein verhoog in onze living – typisch jaren ‘70. Dat was ons podium.”
Fien: “Wij traden daar dan voor elkaar op. Niet alleen de kinderen, ook onze ouders deden volop mee.”
Kobe: “Een muziekje opzetten en een trucje doen.”
Fien: “Ons moeder deed haar breakdancemoves, ons Lotte deed iets van gymnastiek, Kobe goochelde… Dat speelse en entertainende heeft er altijd ingezeten.”
Kobe: “Lotte en ik gingen naar de circusschool in Fitopia, Fien deed muziek en tekenen, … Zo vonden we op artistiek vlak elk ons eigen ding, maar waren er ook de nodige cross-overs. Fien ontwierp dan bijvoorbeeld mijn flyers, we gaven elkaar advies…”
Fien: “En dat is nu nog altijd het geval. Als Dirk en ik een nieuwe voorstelling maken, is Kobe daar altijd dicht bij betrokken. We geven elkaar geregeld retours. Het feit dat we elkaar ons hele leven kennen, dat we niet veel woorden nodig hebben om elkaar te begrijpen, is heel handig.”
Kobe: “Je kan eerlijk zijn tegen elkaar. Als iemand van ons twee een nieuwe website maakt, checken we altijd eerst bij elkaar wat de ander ervan vindt.”
Fien: “Iedereen van ons gezin doet dat bij elkaar. Er heerst veel respect.”
***
Kobe: “Uiteraard botst het soms. Fien is de oudste, ik de jongste. En we hebben dezelfde karakters.”
Fien: “Dat beginnen we nu ook wel te beseffen.”
Kobe: “We kunnen allebei eigenzinnig, eigenwijs, bazig en koppig zijn.”
Fien: “Al wordt die koppigheid met de leeftijd wel beter.”
Kobe: “Controlefreaks zijn we ook.”
Fien: “De lat hoog leggen. Goed is niet altijd goed genoeg.”
Kobe: “Maar jaloezie, dat is er nooit geweest.”
Fien: “Ik ben heel dankbaar dat we zo goed overeenkomen. Dat is geen evidentie, met onze drukke levens.”
Kobe: “Dankbaarheid. Ik denk dat dat de kop van het artikel gaat worden. (in typische presentatorstem:) Fien en Kobe, dankbaar dat we broer en zus zijn.”
***
Fien: “Als ik circus in één woord moet omschrijven, zeg ik: toegankelijk. Circus is iets speels. Het moet niet die beladenheid hebben, laat dat maar over aan theater of dans. Het mag luchtig zijn.”
Kobe: “Voor mij zit de kracht van circus in het feit dat het overal kan staan. Het reist rond. Zowel de chicste als de armste buurt krijgt hetzelfde spektakel te zien. Het is bovendien een van de weinige kunstvormen waar jong en oud – elk op hun manier – even intens van kan genieten.”
Dit artikel verscheen in Circusmagazine #62 (maart 2020) // Auteur: Maarten Verhelst // Foto: We have heart photography // Voor overname: contacteer maarten[at]circuscentrum.be