Circusartiest Bert Vanden Berghe (30) volgde opleidingen en specialisatielessen aan Ecole de Cirque de Bruxelles, Lido (FR), Centro de Artes Urbanas (ES) en DOCH (SE). In zijn nieuwste creatie ‘A Sensitive Case’ combineert hij twee van zijn passies: handstand en muizenvallen.
Welk nieuws heeft je recent boos of bang gemaakt?
Mijn tinnitus. Maar het steeds rechtser wordende politieke landschap dat klimaat en migratie als schroot behandelt toch ook wel ‘een beetje’.
Wat is typisch jou?
Spontane pirouettes in huis, mijn schoenen uitdoen voor de voorstelling en mijn ‘Sisyphus boulder’ van to-do Post-its.
Welk kunstwerk heeft je het meest geraakt/gevormd?
Daar zijn er veel van. In spite of wishing and wanting van Ultima Vez (1999) staat wel bovenaan de lijst. Een kudde dansers die het podium doet daveren vanaf het eerste moment, dat doet deugd! De voorstelling speelt op een straffe manier met kracht en uitdaging en heeft een geniale soundtrack van David Byrne. Ik hou van de wilde zoektocht in de natuur van onze (dierlijke) lichamen.
Wanneer heb je voor het laatst gehuild?
Een paar weken geleden op de trein. De setting was perfect: moe, na een lange week, een nachtelijk West-Vlaams landschap en juist dat nummer waar je melancholie op losgaat. Huil mensen, dat doet deugd.
Welke posters hingen als kind in je slaapkamer?
Veel dolfijnen en een wereldkaart.
Wat is je grootste prestatie?
Veel te vaak is dit ‘in leven blijven’ vrees ik. Mijn lijst dikt aan: koffie vanuit de thermos in mijn keel gieten, uit bomen vallen, mezelf opsluiten in een droogkast in een Zweedse kelder, frequent naast scherpe voorwerpen landen, …
Waar heb je het meeste spijt van?
Al het wachten op goedkeuring en het te braaf binnen de lijntjes kleuren.
Wat zou je belangrijkste daad zijn als minister van Cultuur?
De vicieuze ‘subsidiesnoeierij’ stoppen? We zijn het zeer moeilijk aan het maken voor alle basculespringende Van Eycks van morgen. Zelfs een regering als deze moet beseffen dat cultuur (geld) oplevert. Als je als regering cultuur en diversiteit ondervoedt dan kom je de gevolgen (later) overal in de samenleving tegen.
Heb je een concreet voorstel om onze planeet te redden?
Na de mens blijft onze planeet wel nog een eindje draaien, denk ik. Maar minder kopen en consumeren is wel een goeie weg. Dit clasht natuurlijk wel met wat idealen van deze tijd. Trouwens, kan iemand een wc-papierdrukmachine voor oud papier uitvinden?
Welk talent wil je graag bezitten?
Zaken afwerken (zie ‘Sysiphus boulder’ van to-do Post-its).
Wat is je dierbaarste bezit?
Op dit moment misschien mijn roedel van 1500 muis- en rattenvallen. Ze zijn zo mooi: 6 stukjes verharde koperdraad, 2 nageltjes, 1 beukenhouten platformpje gebrandmerkt met de woorden ‘Lucifer’ en ‘France’ en een veer van 19,5 lussen. Zo’n lichte, fragiele onderdelen allemaal.
Welke fouten blijf je maken?
Wachten op externe factoren en vluchten in afleiding.
Wat wil je je kinderen meegeven?
Dat we dieren zijn, net als de rest? Maar laat ons eerlijk zijn, mocht het echt zo ver komen dat ik kleine spruiten op de wereld plant, dan wordt het waarschijnlijk zo’n hartverwarmend cliché als ‘liefde’ of ‘elkaars handstand correct spotten’.
De liefde, wat is dat?
Véél ruimer en diverser dan we denken.
Welke boeken ben je momenteel aan het lezen?
Een mangaversie van Les Misérables en Dune van Frank Herbert. Dune is een beetje de ‘grandaddy’ van veel sciencefiction, een parel(tje) die sterke politieke, ethische en ecologische spiegels biedt voor het hier en nu.
Wat zou je nog voor geen miljoen willen doen?
Meespelen in Fort Boyard. Al dat gehaast rondlopen altijd.
Hoe wil je herinnerd worden?
Als ‘die met de te lange en rare playlist op zijn begrafenis’.
Dit artikel verscheen in Circusmagazine #62 (maart 2020) // Foto: Jakob Rosseel // Voor overname: contacteer maarten[at]circuscentrum.be