>> Dit artikel verscheen in CircusMagazine #42 (maart 2015)
>> Auteur: Koen Allary
>> Voor overname: contacteer maarten[at]circuscentrum.be
De lente zou in aantocht zijn, de dagen worden langer, de bomen botten, allerlei kriebels komen boven zoals de – overigens voor mij rare – barbecuekriebel waar er steeds te veel vlees verkoold wordt op een te heet vuur door een te dikke man. Waarom eigenlijk zo goed als nooit een vrouw?
De vogels kwetteren, onze haan kondigt enthousiast de morgen aan. Ik ruik het eerste gemaaide gras al en in de verte hoor ik de slagen van een hamer op een piket van een tent. Een nieuw circusseizoen trekt zich op gang en ik word er zomaar gelukkig van.
Zomaar is daarbij een belangrijk woord. Soms denk ik te veel, wil ik te veel reflectie, analyse, beschouwing en diepteonderzoek. Vrij kunnen genieten lijkt me toch zo belangrijk. Gewoon vrij zijn in mijn hoofd. Als je verliefd bent, doe je toch ook niet aan reflectie, analyse en tutti quanti? Je volgt gewoon een gevoel, soms terecht, soms onterecht met littekens die je dan weer kan koesteren.
En misschien is Circuscentrum daar ook wat schuldig aan. Beschouwende artikels in ons CircusMagazine, toonmomenten met nabesprekingen, professionele vergaderingen: allemaal belangrijk om de ontwikkeling van circus te voeden, maar moeten we ons niet wat meer gewoon laven aan liefde voor circus? Moeten circusprogrammatoren niet meer hun ego loslaten om ook publieksvriendelijke voorstellingen op te nemen in hun programma? Moeten artiesten niet vrijer in hun hoofd worden om met liefde gewoon te doen wat ze willen doen zonder rekening te houden met wat de programmator, het publiek wil. Kan een circuscommissie een criterium als goesting hanteren bij een beoordeling?
Vanaf nu ga ik proberen zonder een kader vooraf naar circus te gaan en proberen om tijdens en achteraf niet te veel te denken, maar gewoon te voelen en te luisteren naar mijn hart, niet mijn hoofd. Ik moet circus niet begrijpen, ik hou ervan en ik hoop van harte dat ik niet de laatste romanticus ben.
En nu ga ik mijn voorwoord even herlezen en analyseren om te kijken of wat ik schrijf wel oké is.
* Naar de quote van Oscar Wilde: ‘Women are meant to be loved, not to be understood.’