>> Dit artikel verscheen in CircusMagazine #45 (december 2015)
>> Auteur: Maarten Verhelst – Foto’s: Brecht Van Maele
>> Voor overname artikel: contacteer maarten[at]circuscentrum.be
Circus is geobsedeerd door het perfecte plaatje: de eeuwige glimlach, de glitter en de glamour, het afgetrainde lichaam. Fotograaf Brecht Van Maele zoekt in deze reeks de schaduwkant op. De pijn, de twijfel, het zwarte gat. Toont met plezier die andere kant: circuskoppel Ruben Mardulier (22) en Camille Paycha (23), in juni afgestudeerd aan de Academy for Circus and Performance Arts (Tilburg).
“Terwijl je op de circushogeschool zit, leef je in een soort van cocon. Je wordt sterk beïnvloed door de school en haar docenten. Als je zelf geen actie onderneemt, zijn de ervaringen die je opdoet en het netwerk dat je opbouwt relatief beperkt. Je krijgt wel de mogelijkheid om stage te doen, waardoor je horizon verruimt, en er zijn ook een aantal lessen die de praktische kant van het circusleven belichten, maar toch: plots in het échte werkveld belanden, was voor ons een regelrechte shock.”
“Als je niet doorstroomt in een bestaand gezelschap, maar zoals wij je eigen gezelschap opricht, bots je al snel op allerhande problemen. De administratieve kant van de zaak is niet te onderschatten, we hebben meermaals met de handen in het haar gezeten. Een vzw oprichten, dossiers schrijven, met alles in orde zijn: het vergt veel discipline en vooral veel kennis van de regels in een bepaald land. Daar waren we totaal niet op voorbereid. Maar ook artistiek is het zoeken. Welke dramaturg of scenograaf is de ideale persoon om ons bij te staan? Wie kan ons de nodige input geven, zonder dat we onze eigenheid verliezen?”
“Onze eerste creatie, ‘Fingo’, hebben we gemaakt toen we nog op school zaten. Erg matuur kan je het dus zeker niet noemen. Maar we staan er wel nog steeds achter, ondanks sommige harde kritieken die we al moesten incasseren. Dankzij die voorstelling hebben we deze zomer op een aantal interessante plekken kunnen spelen, programmatoren hebben ons leren kennen. Je kan duizenden mails sturen, maar persoonlijk contact blijft toch de beste manier om je netwerk op een goede manier uit te breiden. Traag maar gestaag bouw je zo aan je eigen parcours.”
“De eerste maanden na het afstuderen waren niet altijd evident, maar nu hebben we onze draai gevonden. We hebben het fantastische aanbod gekregen om iets te creëren naar aanleiding van het Jheronymus Bosch-jaar. Daar zijn we nu volop recherche voor aan het doen, in maart gaan we in première. Erg spannend allemaal! Daarnaast is Ruben gestart in het dansgezelschap Panama Pictures en speelt Camille haar soloact op verschillende evenementen. Onze schaduwkant heeft met andere woorden niet erg lang geduurd. Sorry daarvoor!” (lachen allebei)