>> Dit artikel verscheen in CircusMagazine #21 (december 2009). Voor overname: contacteer maarten[at]circuscentrum.be.
>> Auteur: Anne Loeckx
Terwijl Rio de eerste maatregelen treft voor de Olympische spelen van 2016 (de favela’s ommuren, straatartiesten hun plekje op het plein verbieden en zo veel mogelijk armen van de straten bannen), veroveren de jongeren van Crescer e Viver het podium. Onze nieuwe circusvoorstelling, Baião is een hommage aan Luiz Gonzaga, een van de belangrijkste Braziliaanse muzikanten ooit. Deze rijke ontmoeting tussen circus en muziek is het resultaat van maandenlang hard trainen en repeteren.
De muziek is gecomponeerd door Daniel Gonzaga, ‘s mans kleinzoon. Op de licht vervormde tonen van o.a. “Asa Branca” geven onze jonge artiesten elke avond het allerbeste van zichzelf. De energie is besmettelijk en al gauw trilt de circustent mee op het verbazingwekkend ritme van de salto’s die alle kanten worden opgesprongen. Te midden van al dit moois heb ikzelf ook mijn plaatsje. In een zeer kort diabolonummer vertegenwoordig ik de culturele achtergrond van Gonzaga. Stel je voor: als gringa, buitenlandster!
We spelen drie keer per week in onze oververhitte tent. En élke keer is de hele buurt aanwezig. De kinderen kennen de show inmiddels vanbuiten. Ze schreeuwen enthousiast de namen van de jongeren en gaan uit hun bol bij elke salto. Na de show stormen ze naar buiten, waar de artiesten hen al opwachten. Iedereen krijgt een stevige knuffel. Nu moet je weten dat Brazilianen niet zo knuffelig zijn: het is nogal een machocultuur, zeker in de arme buurten. En toch gebeurt het, elke avond opnieuw. Macho’s die na een voorstelling in emotionele knuffelberen veranderen: dat is circus op zijn best.