In een tweejarig onderzoek graaft circusartiest Bram De Laere onder het stof van 250 jaar circusgeschiedenis op zoek naar de oerziel van de clown. In deze rubriek brengt hij telkens een belangwekkende circusclown voor het voetlicht. Deel IV: Sylvano Poppe.
“De geschiedenis van mijn circusfamilie begint in 1827 bij de onwettige zoon van een Brugse naaister: Adolf Peter Van den Berghe, mijn betoudovergrootvader. Hij was amper zestien toen hij zijn thuishaven Gent verliet om mee te reizen met het Duitse circus van Lorenz Wulff. Sindsdien telt onze familie al heel wat generaties artiesten. Mijn grootvader, Frans Vandenberghe, was de eerste steltloper in Europa die op een fiets van drie meter en een half fietste. Hoe hij die vervoerde, Joost mag het weten!
Stanny Vandenberghe, mijn vader, was clown en acrobaat. Hij deed onder andere de glasbalans. Dit klassieke nummer bestaat uit het stapelen van glazen platen met gewone glazen ertussen. Hij heeft deze act aan mij geleerd. In mijn topjaren stapelde ik de toren tot ik er niet meer bij kon. Met dit gevaarte in mijn handen deed ik een hoop acrobatische toeren en als apotheose balanceerde ik samen met de glazen stapel een sabel op mijn kin terwijl ik over een ladder kroop. Natuurlijk ging dit soms mis, tot groot jolijt van het publiek. Sindsdien is clownerie mijn passie.
Ik ben geboren in circus Charivari op 17 maart 1975. Het was destijds een groot circus met kamelen, olifanten en beren. Als vierjarig kind deden mijn ouders me een beetje schmink aan en een schattig kostuumpje. Daarmee stond ik op de pisterand om het publiek te charmeren. Toen ik wat ouder werd moest ik op internaat, maar in het weekend stond ik steevast in de piste. Op mijn twaalfde begon ik te jongleren en deed ik een bordennummer als komische kok.
In de familie moesten we om de twee jaar een nieuw nummer in de piste brengen. Zo heb ik samen met mijn broers Frank, Gunther en Sergio een hele reeks clown-entrees gebracht zoals ‘Bijtje, bijtje, geef me honing’ en de boks-entree. Hoewel ik ze allemaal graag heb gedaan, bewaar ik de beste herinneringen aan de spiegel-entree. Deze act bracht ik aanvankelijk met mijn oudste broer en later met de jongste. Zo is het een echt familiestuk geworden. In deze pantomime moet de August een grote spiegel gaan halen voor een artiest die zich in de piste komt opmaken. Onderweg breekt de spiegel en dus zit er voor de August niets anders op dan het spiegelbeeld van de meestal beschonken ster na te doen.
Vijfentwintig jaar geleden zijn we met onze familie circus Bavaria begonnen. In het begin hadden we een tweedehands tentje van circus Kinsbergen maar uiteindelijk zijn we uitgegroeid tot een mooi circus met heel wat transport. Ik heb altijd gesleurd en getrokken, vaak stonden we elke dag op een andere plaats. Dat wil zeggen, elke dag een tent op- en afbouwen. Op het einde van het seizoen hadden we zelden iets verdiend om aan de kant te leggen. De artiesten moesten eerst betaald worden. Het was geen uitzondering dat de familie samen de centen bijeen schraapte om bijvoorbeeld een nieuwe wagen te kopen. In de winter aten we regelmatig samen uit één pot. En we hebben veel Chinees gegeten. Dat was bijzonder goedkoop en er was genoeg voor iedereen.
Het was met pijn in het hart dat ik besliste om uit de familiezaak te stappen. Mijn vriendin en ik wilden onze kinderen goed onderwijs kunnen bieden en dat is moeilijk als je voortdurend rondreist. Nu ben ik tevreden met mijn huisje en mijn vaste job. In de weekends en sommige periodes heb ik tijd om de familietraditie verder te zetten. Zo was ik een heel seizoen als clown te zien in het Harry Malter Park. En zolang ik kan zal ik dat ook blijven doen, want een clown ben je voor het leven.”
Sylvano in ’t kort
Geboren in Gent op 17 maart 1975
Speelde o.a. bij Circus Bavaria
Treedt geregeld op in het Harry Malter Park
>> Dit artikel verscheen in Circusmagazine #61 (december 2019) // Auteur: Bram De Laere // Foto: Michiel Devijver // Voor overname: contacteer maarten[at]circuscentrum.be // Alle info over het onderzoeksproject ‘Laat me niet lachen’ van Bram De Laere vind je op bramdelaere.wixsite.com/laatmenietlachen.