>> Dit artikel verscheen in CircusMagazine #32 (september 2012). Voor overname: contacteer maarten[at]circuscentrum.be.
>> Auteur: Maarten Verhelst
Het Antwerpse circuscollectief Ell Circo d’ell Fuego (ECDF) zendt niet enkel zijn zonen en dochters uit, ook de vaders blijven creëren. Docenten slash artiesten Bert Beyens en Arno Wauters vormen samen Le DiamonDuo en werken volop aan hun eersteling ‘Fats&Flash’.
Waarover gaat de voorstelling?
Bert & Arno: “‘Fats&Flash’ gaat over Fats enerzijds en Flash anderzijds. Fats, een volronde pianist, werd niet gespaard door het leven. Een eetstoornisje, melancholische gevoelens en een immer moeilijk contact met soortgenoten zorgen ervoor dat hij verder en verder in eigen hoofd verdwaalt. Zo verzint hij op een dag zijn ultieme superheld/ fantasievriend Flash. Vanaf dan start een dol avontuur te samen.”
Waarom moet elke organisator jullie boeken?
“Het is een verrassende voorstelling met enkele kernelementen uit het circus, aangevuld met een hele hoop muzikale intermezzo’s en een fenomenale raketinstallatie. Kortom, een voorstelling zoals je er nog nooit een hebt gezien!”
Jullie lijken twee handen op één buik. Is dat zo? Heerst er geen stiekeme concurrentie?
“We hebben elk ons eigen idee over hoe de dingen horen te gebeuren en schrikken er niet voor terug om elkaars inbreng grondig onder de loep te nemen, al zijn we niet te beroerd om het andere idee te laten varen als het niet voldoet. Van concurrentie zouden we niet willen spreken, we dagen elkaar eerder uit het beste in onszelf te laten bovenkomen. En over vrouwen is er nooit een issue: Arno valt op mannen en Bert op geiten met een prominente sik.”
Jullie zijn niet enkel artiest, maar ook docent, coach, organisator, … Niet bang voor een burn-out?
“Het is waar dat we meer zijn dan enkel uitvoerend podiumartiest. We hebben beiden een groot engagement in de circusschool van ECDF, werken in opdracht voor andere werkingen en zorgen mee voor de organisatie van het Atlas festival. Rustig is ons weekschema meestal niet, maar we zien het als een verrijking om in verschillende situaties en in verschillende rollen te mogen werken in het circus. Enkel artiest zijn bleek in het verleden al te beperkend voor beiden en we zijn ervan overtuigd dat daar juist de burn-out zou zitten.”
Naar wie kijken jullie op?
Bert: “Echt opkijken naar artiesten of compagnieën zit er niet in, wel is er veel respect voor meerdere artiesten, zowel binnen als buiten het circus. Vanuit zo’n respect groeit altijd de motivatie om je eigen zaken beter te beheren, je eigen ding beter te onderbouwen en zo tot een nog mooier resultaat te komen.”
Arno: “Binnen het circus heb ik enorm veel respect voor artiesten die hun stiel kennen, weten wat werken is en met doorzicht hun doel bereiken. Traditionele manieren van circusbeleving blijven voor mij een sterke bron van motivatie en inspiratie. Voorbeelden voor mij zijn mensen die hun eigen pad bewandelen, doorspekt met een goede dosis integriteit.”
Welke circusvoorstelling moeten we – naast die van jullie – zeker checken?
“Check zeker ‘The Road to Klixbüll’ van Ben De Vroey en Joris Janssens, knalhard teeterboard en geheel zelf op fles getrokken. Geen hogere opleiding kwam hieraan te pas, enkel toewijding en hard werk van deze heren. Respect!”
Wat is jullie ultieme natte droom als circusgezelschap?
“Misschien een beetje saai, maar we zouden graag verder blijven onderzoeken, creëren en ontdekken net zoals we nu bezig zijn, en dan die vaardigheden doorgeven aan de volgende in lijn, zowel binnen als buiten het circus. Zo maken we stap voor stap ons klein verschilletje in deze wereld.”