Jan Van Berckelaer (°1964) – alias Yan of Yanimo – is sinds 1996 circusartiest en circusdocent. Zijn focus is met de tijd verschoven van circusattributen en -technieken naar circus als middel voor lichaamsbesef, persoonlijke groei, sociale vaardigheden en groepsrelaties. Als artiest is hij erg geïnspireerd door mime en bewegingstheater.
Welk nieuws heeft je recent boos of bang gemaakt?
De eenzijdige berichtgeving via de mainstream media en de bijhorende censuur rond corona. Ik zie het effect op mezelf, mijn vrienden, buren en familie en alle zielen daarbuiten. Ik heb behoefte aan een meer open debat rond corona. Gelukkig heb ik het circus en de kinderhartjes die er in rondzwemmen, een heel dankbare werksfeer.
Wat is typisch jou?
Improviseren op al wat leeft, mede gegroeid uit een planningsfobie en mijn muzikaliteit. Muziek, clownerie en dans, dat zijn mijn poorten tot zingeving, verbinding of gewoonweg voldoening. Dan is er nog de poging die bijhorende chaos te structureren.
Welk optreden zal je nooit vergeten?
C’est pour toi que je fais ça, een productie van CNAC, in Doornik, ik schat 1996. Ik was zo onder de indruk van de synchronisatie van hun spel en de fysieke uitspattingen in volle controle. Goed circus is voor mij fysiek theater van de bovenste plank.
Wanneer heb je voor het laatst gehuild?
Ik huil minstens drie keer per week. Bij quasi elke film. Wanneer ik Bach, Radiohead, Kayan Khalor of Max Richter opzet. Op mijn yogamatje, daar mag alles.
Wat is je grootste prestatie?
Het rondje over de Atlantische oceaan met mijn zeilschip. Mijn zeilschip was mijn eerste huwelijk. Het fijne is dat die prestatie er eentje is met vallen en opstaan, om uiteindelijk gewoon gedragen te worden door de golven, alle inspanningen vallen dan weg. Je maakt deel uit van iets wat veel groter is dan jij.
Waar heb je het meeste spijt van?
Soms denk ik vluchtig dat ik eerder als danser of muzikant had moeten beginnen. Maar alles heeft zin, de laatste tijd wordt dat heel tastbaar.
Wat is je meest onhebbelijke karaktertrek?
Vaak te laat komen. Dat heeft een bron en het is heel moeilijk uit dat spoor te geraken.
Wat is het dat mensen vaak over jou verkeerd voor hebben?
Dat ik anders doe om aandacht te verkrijgen.
Waar ben je dankbaar voor?
Dat probeer ik dagelijks te zijn, al kom ik de laatste tijd mijn gezondheid tegen. Ik ben dankbaar voor het onzegbare dat me op een of ander manier vertelt: yes. Voor de tastbare verbinding die naar boven komt in de nieuwe internationale: Je veux danser. Voor dat moment waarop alle polarisatie wegvalt, allen in de zelfde schuit, zalig.
Heb je een concreet voorstel om onze planeet te redden?
Hou contact met uzelf.
Welk talent wil je graag bezitten?
Het talent van acceptatie, zeker nu de 6 in zicht komt. Willem Vermandere kan dat zo prachtig zeggen: zie dat ge klaar zijt voor uwen lesten bocht.
Wat is je dierbaarste bezit?
Mijn kinderen zijn mijn dierbaarste compagnons de route. En mijn inspiratiebron. Bij mijn eerste van de vier had ik iets van: ‘ha, nu weet ik waarom ik hier ben.’
Welke fouten blijf je maken?
Namen vergeten. Ik vergeet iedereen zijn naam, zelfs na jaren. Leerlingen uit mijn circuslessen krijgen regelmatig een andere naam.
Wat wil je je kinderen meegeven?
Zichzelf keer op keer ontdekken, en daar ook tijd voor nemen. En geloof in jezelf, daar ben ik zelf nog iedere dag mee bezig.
Kwetsbaarheid is…
Het moedigste in elke relatie, ook die met jezelf.
Welk(e) boek(en) ben je momenteel aan het lezen?
Bewust ouderschap van Shefali Tsabary, mijn link tussen kinderen en spiritualiteit. De Corona Plandemie van Erwin plasmans. Een heel behapbaar overzicht achter de huidige ontwikkelingen.
Wat ligt er op je nachtkastje?
Mocht ik er een hebben, een kaars of olielamp.
Wat zou je nog voor geen miljoen willen doen?
Mijn eigen immuniteit ondermijnen door een vaccin in combinatie met een 9-to-5-job.
Hoe wil je herinnerd worden?
Als een boom tussen vele andere.
Dit artikel verscheen in Circusmagazine #67 (juni 2021) // Foto: Brecht Van Maele // All rights reserved