Het Circuscentrum is eindelijk verhuisd naar zijn definitieve locatie De Expeditie. Dat is een industrieel complex op de ACEC-site aan Dok Noord, een immens terrein in Gent dat omgebouwd wordt tot woningen, kantoorruimtes en winkels. De Expeditie kreeg een culturele functie en zal bewoond worden door een aantal partners zoals Compagnie Cecilia, MiramirO, Victoria Deluxe en Jeugd en Stad. Ideaal zou zijn dat er een dynamiek ontstaat tussen de verschillende huizen die elkaar sporadisch bevruchten.

Zoals er vanaf de jaren vijftig van vorige eeuw circussen waren die het volk naar hun tent wilden lokken door hun programma een showaccent te geven (zie CircusMagazine nr. 24), zo waren er ook die in die moeilijke jaren hengelden naar sponsors om toch maar het hoofd boven water te houden.

De jongeren van Kayros beantwoorden de Identikitvragen met veel enthousiasme.

Auteur Erik Vlaminck dook de wereld van de forains in. In zijn roman ‘Suikerspin’ vertelt hij het verhaal van vier generaties kermisreizigers. Alles begint bij Jean-Baptist Van Hooylandt, die in 1908 de Siamese tweeling Joséphine en Anastasia op de kop weet te tikken. Hij etaleert hen als freaks op kermissen en in het circus. Zijn gruwelijke omgang met de ‘creaturen’ heeft honderd jaar later nog steeds gevolgen voor de Van Hooylandts.

Een specialist op de ladder en een onhoudbare waterval als hij – in sappig Gents – over Rusland vertelt, dat is Jan Haegens (28) in een notendop. Hij heeft zes maanden stage achter de rug aan de Nationale Circusschool in Moskou, een van de bekendste circushogescholen ter wereld. ‘Het circus heeft er nog een gezicht dat wij niet meer kennen. Het was soms letterlijk terugkeren in de tijd.’

Circus heeft sinds jaar en dag een belangrijke sociale functie: publiek, beoefenaars en artiesten van allerlei pluimage worden ertoe aangetrokken en erdoor opgenomen. Maar is er de laatste jaren geen kentering merkbaar, nu circus hoe langer hoe meer een mainstream kunstvorm en vrijetijdsbesteding wordt?

Een mensenleven kan vreemde wendingen nemen. Zeker in het geval van Philippe de Coen. Werkzaam als tandtechnicus besliste hij op 32(!)-jarige leeftijd lessen trapeze in de vliegende trapeze school Jean Palacy in Parijs te volgen. De hobby werd alras een passie. Hij nam deel aan spektakels, begon bij een traditioneel circus (Bouglione) en ging daarna aan de slag bij het dansgezelschap van Michèle-Anne De Mey. Die ontmoeting zorgde ervoor dat hij een nieuwe weg zou inslaan met circus. In een mix met dans, theater en muziek.

De Bouglione-familie heeft altijd zijn weg gevonden om zich apart in de wereld te positioneren. Al sinds het einde van de negentiende eeuw zwerven ze door Frankrijk en de omringende landen. De Bouglione-dynastie werd beroemd. In Parijs konden ze zowel het magisch, eeuwenoude Cirque d’Hiver (in 1934) als hun grootste concurrent, het Medrano-circus, (in 1963) kopen. Medrano werd in de zeventiger jaren afgebroken en herbouwd tot een groots appartementsgebouw, le Bouglione.

Zestien jaar geleden werd Arlette Van Overvelt bejubeld voor haar eerste regie bij Het Gevolg, van Fietsen naar het boek Gregie De Maeyer. Het was een intieme, speelse theatersymfonie in de schouwburg.

Een lange karavaan van woonwagens, caravans en vrachtwagens die het marktplein oprijden. De verwachting die groeit bij elk piket dat in de grond wordt geslaan tot een veelkleurige circustent verrijst. Wie herinnert zich niet de opwinding wanneer het circus in de stad was? Die magische ervaring waar je met opgetrokken knieën op de overvolle tribune zat, onder de gezelligheid van het tentzeil met de geur van zaagsel en paarden in je neus.

Wie de folders of websites erop na leest zal merken dat nagenoeg alle circusateliers met hun circuslessen zowel ‘sociale en persoonlijke als technische leerdoelen’ stellen …Circus als middel voor kinderen en jongeren om op verschillende vlakken te groeien, een zinvolle vrijetijdsbesteding dus! Dat dit werkt wordt bewezen in de groei van de ateliers…

Circusartiest is het mooiste beroep ter wereld. Laat U door niemand iets anders wijsmaken, ook al lijkt af en toe het tegendeel waar.