Gepost op 18 juni 2021 Sint-Gillis, Brussel. Via een grote houten poort kom ik in een opvallend kleine, maar bijzonder charmante sportzaal. De vloer is bekleed met versleten zigzagparket, met restanten van wat ooit netjes gespoten witte belijning was. Het torenhoge plafond is volgestouwd met kabels, touwen en een vliegende-trapezeconstructie. Gigantische raampartijen geven uit op een even grote boom met daarin een dozijn duiven. Aan de kant van de zaal staan een hoop wankel gestapelde banken, net iets te veel om goed te zijn. Metalen rekken vullen de overkant met basketballen in alle formaten. Alles samen vormt het een gezellig rommeltje, zo dicht op elkaar, een geschiedkundige verborgen parel. Hoewel ik geen idee heb uit welke periode het gebouw dateert, waan ik me in een trainingszaal voor circusartiesten uit de jaren 50. Retro-outfits, stoffig artiestenzweet en pluimen in het gat. Maar ik dwaal af.