Bloedband: de familie Zeghers

Dat de circuswereld bulkt van de familiebanden, is een historisch feit dat vandaag nog steeds geldt. Circusmagazine zoekt boeiende bloedverwanten op en haalt ze voor de lens. In deze editie: de familie Zeghers.

(c) Bart Grietens

Marec Zeghers (58): “Ik werk al jarenlang bij Brugge Plus en stond mee aan de wieg van het circusfestival Cirque Plus. Momenteel volg ik op circusvlak nog enkele projecten op, vooral rond sociaal circus en Uitwijken. Daarnaast ben ik hobby-decorbouwer, ook voor circusgezelschappen.”
Anne Breda (60): “Ik ben opleider van coaches aan de hogeschool en sinds kort word ik door Woesh gevraagd om hun docenten en coaches te ondersteunen.”
Eve Zeghers (23): “Ik begon als zesjarige met circus in Brugge. Later werd ik circusassistent, dan docent, zowel bij Woesh als Circusplaneet. En dat ben ik nu nog steeds, het is bijna een fulltime job. Ook sociaal circus trekt me sterk aan. En ik speel mee in de nieuwste productiegroep van Woesh, En bloc.”
Janes Zeghers (27): “Ik heb als kind ook circus gevolgd. Ik heb dat zes jaar volgehouden. Ik heb altijd met één been in de circuswereld gestaan en met een ander been totaal niet. En dat is nog altijd het geval. Ik werk halftijds voor Uitwijken, waarvoor ik onder meer circus programmeer. Ik heb de regie gedaan van En bloc, waar Eve dus in meespeelt. Maar ik ben opgeleid als beeldhouwer; mijn resterende tijd gaat daar naar.”

***

Janes: “We praten heel veel over circus thuis.”
Anne: “Over Cirque Plus.”
Eve: “Over de voorstellingen die ik ga bekijken.”
Janes: “Over sociaal circus. Wat is de rol ervan binnen Cirque Plus, welk platform krijgt het daar, hoe kunnen we het versterken en meer in de aandacht brengen.”
Marec: “Ik denk wel dat onze gezamenlijke dada sociaal circus is. Hoe kan je andere mensen bereiken, met eender welke achtergrond en van eender welke leeftijd? Circus, met z’n laagdrempelig en toegankelijk karakter, is daar het perfecte middel toe.”
Eve: “We zijn daar alle vier inderdaad erg mee bezig.”
Anne: “De sociale kracht van circus heeft ons altijd getriggerd, meer dan het artistieke aspect.”
Marec: “We hebben dat ook aan onze eigen kinderen gemerkt. Hoe ze open bloeiden, hoe ze leerden om met meer zelfvertrouwen in het leven te staan.”
Anne: “Als zesjarige was Eve erg verlegen en wou ze absoluut niet optreden. Maar door het feit dat dat kon – dat ze niet verplicht werd iets te doen wat ze niet wou – ontwikkelde ze op eigen tempo. En het mooie is: mensen die wél willen uitblinken in het circus, kunnen en mogen dat ook. Dat en-en-verhaal is zo uniek aan circus.”

***

Marec: “Mijn all-time favourite? Ik heb in Calais ooit Secret van Johann Le Guillerm gezien. Dat was echt super. Die mens bouwt eigenhandig een toren met touwen en balken. Constructie interesseert mij, hé.”
Anne: “Ik ben fan van Duo Berlingo. Speels en vrolijk. Hun gelaatsuitdrukkingen, de manier waarop ze kijken, vind ik zo grappig. Maar ook poëtische voorstellingen kunnen me raken. En Circus Ronaldo natuurlijk.”
Eve: “All the fun van Cie Ea Eo is mijn favoriet. Zeker als jongleur is dat cool om naar te kijken omdat ze geen enkele keer het klassieke jongleerpatroon gebruiken. Daar was ik zo van onder de indruk.”
Janes: “Michiel Deprez met Piste. Dat vond ik echt een mooie voorstelling. Een slimme voorstelling ook. Hij gaat aan de slag met het vraagstuk wat hedendaags circus zoal kan zijn, op een heel non-spectaculaire manier, maar wel megamooi. Echt heel sterk.”
Anne: “Dat vind ik boeiend aan de circuswereld. Het gaat van traditioneel tot heel experimenteel. Maar je moet tegenwoordig als circusartiest toch al met iets heel strafs afkomen om op te vallen.”

>> Dit artikel verscheen in Circusmagazine #59 (juni 2019) // Auteur: Maarten Verhelst – Foto: Bart Grietens // Voor overname: contacteer maarten[at]circuscentrum.be.