Maarten Verhelst (38) was twaalf jaar lang communicatieverantwoordelijke van Circuscentrum. Dit voorjaar neemt hij afscheid van de job, maar nog niet van twee projecten die hem nauw aan het hart liggen: Circusmagazine en Circus Without Circus. Daarnaast bouwt hij aan een carrière als freelance houtbewerker en copywriter.
Welk nieuws heeft je recent boos of bang gemaakt?
De mondmaskerhype. Dat kan ik echt niet vatten. Ik kijk uit naar het moment dat er een algemeen mondmaskerverbod komt.
Wat is typisch jou?
Rustig ergens hangen, handen in mijn zakken, met een soort van glimlach die op verschillende manieren geïnterpreteerd kan worden.
Welk optreden zal je nooit vergeten?
Nick Cave in het Sportpaleis een paar jaar geleden. Wat een kracht en energie dat die man gaf, zelfs in de grootste kutzaal van het land. Fenomenaal.
Wanneer heb je voor het laatst gehuild?
Ik huil helaas veel te weinig. De laatste tranen die ik met tuiten huilde was een vijftal jaar geleden bij het lezen van Komt een vrouw bij de dokter van Kluun. Ik wist niet wat me overkwam, maar deugd dat het deed!
Welke posters hingen als kind in je slaapkamer?
Mijn kamer was te klein voor posters. En ik heb nooit gedweept met helden. Er hingen wel veel zelfgemaakte tekeningen.
Wat is je grootste prestatie?
Zonder twijfel: dat ik nog steeds elke dag geniet van het samenzijn met mijn vrouw. We zijn meer dan 16 jaar samen, hebben drie prachtige kinderen en onze liefde voor elkaar blijft groeien. Hoe zot is dat?
Waar heb je het meeste spijt van?
Spijt is een te groot woord, maar had ik geweten dat ik op mijn 23ste papa ging worden, dan zou mijn studentenperiode er waarschijnlijk totaal anders – lees: uitbundiger – uitgezien hebben.
Wat is je meest onhebbelijke karaktertrek?
Ik kan soms te rechtuit zijn.
Waar ben je dankbaar voor?
Voor de opvoeding en warme thuis die mijn ouders mij en mijn zussen gegeven hebben. Ze hebben dat onwaarschijnlijk goed gedaan, zeker gezien de ellende die ze hebben meegemaakt: mijn oudste zus is gestorven toen ze vier was.
Heb je een concreet voorstel om onze planeet te redden?
Een lockdown voor het klimaat, iemand?
Welk talent wil je graag bezitten?
Ik zou wel graag wat beter kunnen zingen. En op de dansvloer ben ik ook geen echte held.
Wat is je dierbaarste bezit?
Ik denk de externe harde schijf met de duizenden gezinsfoto’s en -filmpjes van de afgelopen 16 jaar.
Wat in je dagelijkse leven geeft je een moment van geluk?
Achter in onze tuin, aan de rand van het bos, een vuurtje maken, lepeltje snijden, sigaretje rollen, jeneverke drinken. Met eekhoorns en spechten als gezelschap. Wat later komen vrouw en kinderen erbij en is het gedaan met de pret.
Welke fouten blijf je maken?
Hoewel ik rustig van aard ben, kan ik ook erg impulsief zijn. Ik durf dus weleens keuzes te maken die ik mits enige doordachtheid niet gemaakt zou hebben.
Wat wil je je kinderen meegeven?
Dat het leven niet draait om geld verdienen maar om gelukkig zijn. Dat het niet erg is om je kwetsbaar op te stellen, integendeel. Dat het ‘enige’ is in plaats van ‘enigste’.
Welk(e) boek(en) ben je momenteel aan het lezen?
Ik ben de laatste maanden kostbare leestijd aan het verspillen aan Netflix, maar onlangs heb ik in de Ardennen nog eens een boek uitgelezen: Alleen maar nette mensen van Robert Vuijsje. Aanrader. Bij deze mijn all-time favourites en absolute must-reads voor elke geletterde mens: Het hout (Brouwers), De Cirkel (Eggers), Platform (Houellebecq).
Wat zou je nog voor geen miljoen willen doen?
Ik ben ooit in mijn eentje van Gent naar Spanje gefietst. Ik heb er een paar weken over gedaan, maar na enkele dagen besefte ik al dat ik nooit ofte nimmer wielrenner wilde worden. Godganse dagen op dat harde zadel, constant tegenwind, vechtend met jezelf. Bergaf is plezant, maar bergop is de hel. Man, wat een job.
Wat heb je geleerd in het leven?
Ik kon vroeger nogal cynisch uit de hoek komen. Ik kan dat nog steeds, maar probeer het zoveel mogelijk binnen de perken te houden. Cynisme is te gemakkelijk. Het is veel moediger en waardevoller om warm, liefdevol en een beetje naïef in het leven te staan.
Hoe wil je herinnerd worden?
Als de man die met een grote anticlimax op deze vraag antwoordde.
Dit artikel verscheen in Circusmagazine #66 (maart 2021) // Auteur: Maarten Verhelst // Foto: Brecht Van Maele // All rights reserved