Circuscentrum

“O lijf, o heerlijk circuslijf, ik weet met mijn superlatieven geen blijf. Gespierd en lenig, Gij staat altijd paraat, al stretch ik U zelden, en slaap ik te laat. Gij rent en Gij springt, valt en staat op, gratie en kracht, het kan maar niet op. Al zijt Gij soms moe, gekwetst of doodziek, toch doet Gij verder, want daar wacht het publiek.”

Elke circusartiest, van gevestigde waarde tot aanstormend talent, wordt vroeg of laat geconfronteerd met een aantal spontane opmerkingen over zijn beroep of hobby. Meestal gaat het om goedbedoelde uitspraken, gevoed door onwetendheid. Aan u dus, beste lezer, de opvoedende taak om desbetreffende circusleek van antwoord te dienen. Enkele voorbeelden.

“Circus is hip”, “Circus is in”… Allemaal goed en wel, maar als dat zo is zitten we wel nog steeds met een terminaal onhippe woordenschat opgescheept.

In de sport heb je Christiano Ronaldo en David Beckham. De sterren van het witte doek heten Brad Pitt en Angelina Jolie. De muziek heeft Justin Timberlake en Lady Gaga. Het Vlaamse circus heeft… Inderdaad. Niemand. Of toch niemand van hetzelfde kaliber. Er bestaan eenvoudigweg géén circuswereldsterren.

Circusartiest is het mooiste beroep ter wereld. Laat U door niemand iets anders wijsmaken, ook al lijkt af en toe het tegendeel waar.

Iedereen die ooit voor een publiek heeft gestaan heeft er ervaring mee, iedereen die het ooit wil proberen weze gewaarschuwd.

Er valt veel te zeggen voor de artistieke doe-het-zelverij, of om het met de Bond Zonder Naam te zeggen: “Beter een goeie camera, dan een slechte regisseur”. – door Bram Dobbelaere –

“Britain’s got talent”, “Germany’s got talent”, “Oezbekistan’s got talent.” Het concept is bekend: gepassioneerde amateurs, professionele artiesten en allerhande halvegare pipo’s passeren de revue, een jury en het publiek beslissen wie blijft en wie vertrekt. Circusartiesten doen het meestal behoorlijk goed in dat soort programma’s.

Kunstkritiek is zo oud als kunst zelf. De eerste holbewoner die zich aan een rotstekening waagde kreeg al snel van een tweede holbewoner te horen: “Niet slecht, de primaire kleuren en de rudimentaire lijnvoering van de mammoet maken je oeuvre erg transcendent!”

Al wie ooit onze noorderburen met een bezoekje heeft vereerd en de autochtonen aldaar heeft kunnen bestuderen, weet het wel zeker: we hebben minder gemeen met dat volkje dan onze taal zou laten vermoeden.

Laten we voor eens en voor altijd een hardnekkig misverstand uit de weg ruimen. Het Vlaamse circus heeft zijn onstuitbare opkomst NIET te danken aan de getalenteerde artiesten en de gemotiveerde lesgevers, noch aan de financiële steun van de overheid, het goed uitgebalanceerde circusbeleid of het Circuscentrum-op-volle-toeren. Het Vlaamse circus heeft alles te danken aan de mama’s en de papa’s.

Op 5 juli 1996 werd Dolly, het eerste gekloonde schaap ter wereld, geboren. Sindsdien is bij elke nieuwe poging de ethische discussie hoog opgelaaid. Laat ik bij deze ook eens de circusversie van deze polemiek aanzwengelen.

Hoewel elk wetenschappelijk onderzoek of relevante statistiek over dit onderwerp ontbreekt durf ik te stellen dat het circusvolkje over het algemeen bestaat uit een hoop intelligente, sympathieke en bewuste wereldburgers die de samenleving met een open blik tegemoet treden, een enkele uitzondering niet te na gesproken.

“In de muziek bestaan ook veel racisten.” Zanger-filosoof Raymond van het Groenewoud had gelijk. Hij had het trouwens net zo goed over het circus kunnen hebben. Ik kan het weten, ik ben zelf ooit circusracist geweest.

Daar is de lente, daar is de zon! De zomer rukt al op, maar eerst moeten nog een aantal verplichte nummers afgewerkt worden: eerste communies, plechtige communies, lentefeesten, schoolfeesten, familiefeesten én de eindejaarsvoorstellingen van de artistieke circusopleidingen.

“Kan circus controversieel zijn?” Journalisten kunnen moeilijke vragen stellen en het is nog moeilijker een voorstelling te vinden die als dusdanig bestempeld kan worden. Controverse doet eerder denken aan Jan Fabre of Damien Hirst en het is ver zoeken naar een equivalent in het circus.

De laatste circustrend die vanuit Zuid-Amerika via Berlijn uiteindelijk ook bij ons is geraakt: jongleurs aan verkeerslichten. In Gent en Brussel zie je ze tijdens het spitsuur aan het werk: jongleren zodra het licht op rood springt, snel even rondgaan met de hoed, een korte pauze bij groen en hop, weer aan het werk. Een win-winsituatie: voor de jongleurs in kwestie een niet aflatende stroom aan toeschouwers en een hoop euro’s, voor de vermoeide pendelaars een onverwachte pop-up-circusact.

Wat ik misschien zal missen: wilde dieren in het circus. Wat ik in elk geval niet zal missen: het gezáág over wilde dieren in het circus. – door Bram Dobbelaere –

De opkomst van het Vlaamse circus zorgt voor een onstuitbare golf aan nieuwbakken circusartiesten en -lesgevers, maar in de luwte heeft nog een ander beroep het leven gezien: de circustechnicus! Relevante vacatures zijn er vooralsnog niet te vinden in de WIS-computer van de VDAB, maar voor wie deze carrièrezet overweegt zou een jobadvertentie er als volgt uit kunnen zien.