>> Dit artikel verscheen in CircusMagazine #39 (juni 2014). Voor overname: contacteer maarten[at]circuscentrum.be.
>> Auteur: Bram Dobbelaere
Wat ik misschien zal missen: wilde dieren in het circus. Wat ik in elk geval niet zal missen: het gezáág over wilde dieren in het circus.
De belangrijkste verdienste van de nieuwe wetgeving is niet dat het welzijn van de dieren in kwestie gered is, maar wel dat die oeverloze discussie eindelijk kan ophouden. Een discussie die altijd draaide rond dierenleed en nooit over de artistieke waarde van dierennummers. Een discussie die jarenlang de enige manier leek waarmee circus in de media kon komen. Een discussie zó vervelend dat ik het die dieren zelf bijna kwalijk ging nemen.
Een heetgebakerde discussie, dat zeker, want noch de voorvechters van dierenwelzijn, noch de circus-zonder-dieren-is-geen-circus-extremisten staan bekend om hun genuanceerde mening of hun neiging naar het compromis. Beide partijen mogen de loopgraven verlaten, de ene al wat tevredener dan de ander.
Nu het stof is gaan liggen, kunnen we onze aandacht misschien beter vestigen op de getroffen circusgezelschappen zelf. Hebben ze genoeg weerbaarheid en creativiteit in huis om een oplossing te vinden? Leggen ze zich toe op de duiven-, geiten-, en kattendressuur? Mogen we ons verwachten aan een nieuwe generatie circusdieren? In formatie vliegende vlinders? Jonglerende koeien? Motorrijdende hamsters en buikdansende cavia’s?
Misschien ligt het antwoord elders. Misschien gooien ze die hele beestenboel wel overboord. Misschien vervangen ze de dressuurnummers wel door wat vers afgestudeerd circusgeweld. Het schooljaar is net ten einde, dus er is keuze te over, en het is goedkoper dan honderd kilo olifantenvoer! Steek ze in een tijgerpak of een olifantenkostuum en het probleem is opgelost.