>> Dit artikel verscheen in CircusMagazine #39 (juni 2014). Voor overname: contacteer maarten[at]circuscentrum.be.
>> Auteur: Danny Fabry
Van jongs af was ik gefascineerd door wilde dieren, dus ik ging vroeger erg vaak naar het circus met mijn ouders.
Toen ik begin jaren 1970 als zanger was doorgebroken, was de tijd rijp om mijn twee passies te verenigen: in 1975 ben ik met een circus op pad gegaan. Het was niet zomaar optreden in een tent, nee, ik heb gezongen in de leeuwenkuil met vijf leeuwen achter mij, ik lag onder een olifantenpoot, enzovoort. Het was een geweldige ervaring, met veel respect voor de hele circusentourage.
Natuurlijk heb ik ook meegemaakt hoe hard het circusleven is. Namiddagen met minder publiek, dus minder inkomsten, en toch moet iedereen leven, facturen moeten betaald, eten voor de dieren. Maar in de piste waren de artiesten toch altijd opgewekt. Dat heeft een diepe indruk op mij nagelaten.
Ik vind het erg jammer dat de mensen nu geen dieren meer kunnen bewonderen, ondanks het feit dat die supergoed verzorgd werden – dat heb ik zelf mogen meemaken. De oplossing? Ik zou gaan voor één of twee redelijk grote circussen, gesteund door de regering, die Vlaanderen rondtrekken. Het circus zou blijven bestaan en mensen zouden krijgen waar ze nood aan hebben: ontspanning, show, muziek en een dagje circus met heel het gezin. Misschien een goede tip voor de politiek?
>> Danny Fabry is charmezanger