>> Dit artikel verscheen in CircusMagazine #39 (juni 2014). Voor overname: contacteer maarten[at]circuscentrum.be.
>> Auteur: Koen Allary
Er waren verkiezingen en iedereen gaat snel terug over tot de orde van de dag.
Er was een aanslag op het Joods museum in Brussel en iedereen gaat snel over tot de orde van de dag.
Er werd een jongeman doodgestoken in Brugge en iedereen gaat snel over tot de orde van de dag.
Ik haat de orde van dag.
Wat is dat ook, de orde van de dag?
Normaal zijn, normaal doen? Braaf meelopen in maatschappelijke verwachtingen? Huisje, tuintje, keuken, werk?
En we zijn allemaal zo braaf. Bang om regels te overschrijden, zelfs maar in vraag te stellen. Polemiek ontbreekt. Ergernis en verontwaardiging zijn verdwenen of worden ingeslikt omdat we allemaal bang zijn om in de wind te staan.
Bijvoorbeeld: de Vlaamse Cultuurprijs voor Algemene Culturele Verdienste 2013-2014 werd door een onafhankelijke jury toegewezen aan Guy Mortier, ex-Humo. What the fuck? Een ex-hoofdredacteur van een commercieel weekblad, een übermarketeer die een prijs krijgt die in de eerste plaats voor betekenisvolle artiesten met een lange carrière bedoeld moet zijn? Beste volgende jury van de Vlaamse Cultuurprijs, misschien kunnen jullie overwegen om Christian Van Thillo van De Persgroep te nomineren omdat er cultuurpagina’s in sommige van zijn publicaties verschijnen?
Bijvoorbeeld: de hagiografieën bij het overlijden van Gerard Mortier die De Munt op de wereldkaart zette, maar ook achterliet met een grote schuldenlast. Ik ken toch wel wat mensen binnen het culturele veld met visionaire ideeën, maar die ondertussen ook op de centen letten.
Bijvoorbeeld: de dure advertenties van Gaia om op een politieke partij te stemmen die hun belangen verdedigt, klopt dat wel als onafhankelijke organisatie?
Circus is in wezen nooit de orde van de dag en mag het ook nooit worden. Iedere dag is voor een circusartiest anders.
En juist dat ongrijpbare is een intrinsieke waarde van circus, juist dat toch wel buiten de lijntjes kleuren verleidt het publiek, moet ons doen stilstaan bij ons voorspelbare leven.
Een circustent hoort thuis in de binnenstad. Circus hoort thuis in cultuur- en kunstencentra. De straat is van circusartiesten. Het leven moet circus zijn.
En nu moet ik toch wel overgaan tot de orde van de dag, zeker. Deze Circoscoop moet af, er is teamvergadering, er staan veel mails te wachten op een antwoord, het inhoudelijk rapport van ons Europees project ‘Unpack the Arts’ moet geschreven worden, ik heb een nieuwe bril nodig, …
Ik wil meer circus in mijn leven.
De zomer kondigt zich veelbelovend aan. Er zijn heel wat voorstellingen te zien op de vele festivals, bekijk eens de agenda op onze site.
Laat de orde van de dag even voor wat het is en geniet van circus in ons leven.