>> Dit artikel verscheen in CircusMagazine #41 (december 2014)
>> Auteur: Balthazar Van Acker
>> Voor overname: contacteer maarten[at]circuscentrum.be
Van het veilige Salto Tienen via de circushogeschool van Lomme (Frankrijk) naar Changsha in China om er twee jaar te trainen gelijk de beesten. Het parcours van Balthazar Van Acker is niet het meest evidente. Enkele impressies van zijn eerste weken in het Verre Oosten.
“8 oktober, vertrek vanuit Frankfurt. Ik besef nog steeds niet dat ik naar China reis om daar circus te gaan studeren. Na vijftien uur vliegen komen we aan in Changsha, de stad waar ik ga verblijven. Onze prof zou ons opwachten samen met twee andere Franse studenten die hier al een jaar zijn. Bij aankomst zien we de twee Fransen en een heel kleine vrouw. Haar naam is Hellen, 28 jaar en onze lesgeefster voor de komende maanden. Supervriendelijk en altijd aan het lachen (tenzij we aan het trainen zijn, zo zal later blijken). Eenmaal kennisgemaakt stappen we in een klein busje van de school.
Zoals gewoonlijk doe ik mijn gordel om. Ik word er direct op gewezen dat ik hem beter terug uit doe. Als je in China je gordel om doet, betekent dat dat je geen vertrouwen hebt in de bestuurder. Dus niemand doet hier zijn gordel om. Eenmaal op weg merk ik ook direct dat de enige verkeersregel is dat je rechts rijdt. Inhalen langs rechts, niet pinken, door rode lichten rijden, … het mag allemaal. En iedereen claxonneert ook voor eender wat. Het geluid dat je om de twee seconden hoort, dag en nacht, is getuut van auto’s en elektrische brommertjes, die je trouwens overal ziet. Daarnaast kan je ook altijd vuurwerk horen afgaan. Changsha is bekend als de stad waar het meeste vuurwerk wordt verkocht. En ook de stad waar de grootste autohandel is. Overal zie je superdure en chique auto’s. Wel vreemd om al die nieuwe auto’s te zien terwijl langs de kant van de weg zoveel armoede is. Als je op stap gaat in het centrum is Changsha een heel mooie en supermoderne stad. Zoveel diversiteit.
Na de autorit komen we aan bij de school, de Hunan Acrobatic Art Theatre company. Er wordt ons direct onze kamer getoond. Twee maanden voor onze aankomst hebben ze alle kamers vernieuwd. Onze kamer is net een driesterren hotelkamer met alles inbegrepen. Het enige wat niet aanwezig is, is een minibar. Maar wel een grote flatscreen-tv, gratis wifi, digibox, airco, … alles tiptop in orde. Enkel het Frans toilet is minder, maar dat is overal zo in China. Je ziet wel dat ze enorm hun best doen voor buitenlandse studenten, want de kamer van ons buurmeisje, die ook op onze school werkt, heeft gaten in de vloer en de muur schilfert af. Helemaal niet in orde.
Na onze kamer krijgen we de trainingshal te zien. Daar ontmoeten we onze tweede prof, een man van 31 die we ‘teaching guy’ noemen. We hebben dus twee lesgevers voor vier mensen: twee Fransen die acrobatie en contorsionisme doen en mijn partner en ik die acro-porté doen. De eerste dag wordt ons gezegd dat we op ons gemak mogen trainen, dat we pas drie dagen later echt zullen beginnen. Niks is minder waar. Tien minuten na onze opwarming geven ze allerlei opdrachtjes om te zien hoe goed of slecht we zijn. Na twee uur ben ik bekaf! En dan zegt onze trainster ‘fudgi’: krachttraining. Mijn trainster blijft bij mij, want iedereen heeft een andere krachttraining. En omdat ik porteur ben en veel spieren nodig heb, is de mijne wel extreem zwaar. Een halfuur later val ik op de grond en kan me voor het volgende halfuur niet recht krijgen. Eenmaal terug op mijn voeten moet mijn partner mij ondersteunen, want mijn benen werken niet meer. Terug thuis direct onder een warme douche en ik begin een beetje bij te komen.
Ik ben hier nu vier weken. De training is zwaar, maar uiteindelijk wel doenbaar. Elke dag hetzelfde stramien: in de voormiddag beginnen met handstand, daarna porté, dan pauze (slapen). In de namiddag porté, acrobatie en fudgi (de beruchte krachttraining). Je voelt je op het einde van de week zo opgeblazen dat het lijkt alsof iemand een pomp op je spieren heeft gezet en er gewoon lucht in geblazen heeft. Het weekend heb je dan ook volledig nodig om te rusten.”