>> Recensie geschreven n.a.v. de workshop circuskritiek georganiseerd door Circuscentrum in oktober en november 2015
>> Auteur: Alexander Wijsen
>> Voor overname artikel: contacteer maarten[at]circuscentrum.be
Wat gebeurt er als vijf muzikale circusartiesten een voorstelling maken met eenzelfde aantal artistieke muzikanten? Er ontstaat een wervelende voorstelling waarin muziek en circus elkaar naar een hoger niveau tillen en waarin je amper de tijd krijgt om naar adem te happen.
De voorstelling ‘Klaxon’, waar het Franse gezelschap Akoreacro nu een tweetal jaar mee toert, heeft veel weg van een klassieke en traditionele circusvoorstelling. Het bonte allegaartje dat op scène staat, vormt de hedendaagse absurde circusfamilie die zijn kunsten toont aan al wie de grote rode circustent binnenkomt. Het traditionele circusorkest is ingeruild voor muzikanten die met evenveel energie als de acrobaten door de piste swingen en opzwepende balkanklanken produceren.
Ademloos kijk je toe hoe de enige vrouw met de – al dan niet muzikale – steun van tien mannen nog hoger springt, nog verder vliegt en nog meer salto’s draait. Evengoed gaat dat luchtballet aan je voorbij, omdat je te gefascineerd kijkt naar het gevecht tussen muzikant en vleugelpiano dat elders op scène plaatsvindt. De trapeze gaat nog hoger, de muziek nog luider en de sprongen worden nog gewaagder. Wanneer enkel een man met een bezemsteel in de piste overblijft, krijg je eindelijk tijd om even te bekomen. Het subtiele en intieme jongleernummer dat hij met zijn bezem brengt is fascinerend en contrasteert sterk met de onstuimigheid die eraan vooraf gaat. Ook de indrukwekkende prestatie van dezelfde man op het roue cyr (groot enkel rad) blijft je bij. Zelden zie je een artiest die zo snel ronddraait in deze relatief nieuwe circusdiscipline. Het feit dat hij zijn manoeuvres op een verder lege scene maakt, zorgt er opnieuw voor dat je even kan bekomen en je voorbereiden op de hogere versnelling die er noodzakelijkerwijs alweer zit aan te komen. Het contrast met de nietaflatende faster-higher-stronger groepsdynamiek, maakt deze zeldzame solo’s tot de krachtigste momenten in de voorstelling.
Dit is feelgood circus dat aanslaat bij het grote publiek. De energie en het spelplezier waar deze voorstelling mee volgestouwd zit, werkt aanstekelijk, en het is niet vanzelfsprekend om stil te blijven zitten wanneer de topmuzikanten hun ophitsende beats op je loslaten. Wannneer de laatste noot door de tent knalt, veert het publiek als één man recht. ‘Klaxon’ is het ultieme pepmiddel voor deze donkere herfstdagen, en toetert je bruusk wakker indien je je winterslaap al had ingezet. Indien je echter net als de artiesten al stijf staat van de energie, dan kan dit extra adrenalineshot dat deze show je geeft wel eens een overdosis voor je betekenen. Tijd om af te koelen is er namelijk niet.