We zin ier tuope gekom vandaege voe de toekomste van de cirque, wan we moeten durven toe­geven dat nimmir is lik in den tid.

De passage van een circuskaravaan laat altijd sporen na. Een week later zie je nog aan de platgedrukte cirkel van het gras in het park waar de tent stond, een vergeten affiche hangt te verkommeren aan een lantaarnpaal, het afgescheurde ingangsticket wordt teruggevonden als de vest in de was moet, …

Meer en meer theatermakers, beeldend kunstenaars en dansers gaan aan de slag met een aantal basisprincipes van het circus. In de reeks ‘Smells like circus’ zoekt CircusMagazine ze op en voelt ze aan de tand.

De laatste circustrend die vanuit Zuid-Amerika via Berlijn uiteindelijk ook bij ons is geraakt: jongleurs aan verkeerslichten. In Gent en Brussel zie je ze tijdens het spitsuur aan het werk: jongleren zodra het licht op rood springt, snel even rondgaan met de hoed, een korte pauze bij groen en hop, weer aan het werk. Een win-winsituatie: voor de jongleurs in kwestie een niet aflatende stroom aan toeschouwers en een hoop euro’s, voor de vermoeide pendelaars een onverwachte pop-up-circusact.

Een nieuw gezelschap in circusland: Cie Dislexcirque van docenten Arvid Lotigiers (31) en Raquel Sanchez (36). Ze leerden elkaar vorig jaar kennen in de coulissen van Circusplaneet en beslisten al snel om een eigen voorstelling te maken: ‘In-Controlado’, over “het onbewust onderdrukken en verbergen van karaktereigenschappen die we liever niet blootgeven.”

Op het voorbije Theater op de Markt ging ‘Wonders’van het prille Cie Side-Show in première. Cie Side-Show, dat zijn acrobaat Quintijn Ketels en kostuumontwerpster en scenografe Aline Breucker. Samen vormen ze een vertederend duo, zowel op als naast de planken. Maar al mag hun verhaal lezen als een romantische novelle, ze staan met hun beide voeten stevig op de grond.

Smaken verschillen en eindejaarslijstjes zijn altijd kort door de bocht, maar toch: de redactieleden van CircusMagazine geven met plezier hun toppers van het afgelopen jaar mee.

Les Krilati behoort duidelijk tot de categorie gezelschappen die verhalende circuscreaties maken. Het scènebeeld van ‘Racines’ is dan ook indrukwekkend: een gigantische boom beslaat bijna het hele podium. De voorstelling vangt aan in het schemerduister, de radio ruist, deze plaats lijkt ver van de bewoonde wereld.

De Franse Compagnie Bakélite maakt naar eigen zeggen ‘objecttheater’, en dat geldt zeker ook voor Braquage. In dit spannende relaas over een boef die na winkeldiefstallen, car jackings en inbraken klaar is voor het echte werk – de kluis van een grote bank kraken – passeren heel wat alledaagse voorwerpen de revue. Maar niets is wat het lijkt.

Ballonnen. Dat is toch voor kinderfeestjes en van die worsten- en hondendraaiende straatentertainers? Think again! ‘Lento’ van Cie Nuua neemt je mee in een woud van ballonnen, een magisch universum dat je even gewichtloos doet voelen.

Na meer dan 500 keer spelen en vier jaar on the road in België, Nederland, Frankrijk, Spanje, Denemarken, Zweden, Duitsland en Zwitserland – en daarmee een nieuw record gevestigd in de recente Vlaamse circusgeschiedenis – is Cie Circ’ombelico toe aan de laatste voorstellingen van ‘Da/Fort’ op Wintervuur.

Om het Circus met een grote C te laten (h)erkennen, moet het ook geregeld het ‘grote’ nieuws met toeters en bellen kunnen halen. In Nederland is dit het geval. Daar zorgen onder andere Henk van der Meyden, zijn familie en zijn Stardust voor. Een gepassioneerd marktleider in Europa. Zijn Cirque Stiletto 2 wordt in Nederland de topper van het najaar 2013.

Een wandelende – en in Gent rondfietsende – encyclopedie, zo kan je André De Poorter nog het best omschrijven als het over onze vaderlandse circusgeschiedenis gaat. Vandaag laat hij zijn licht schijnen op het circus dat al sinds het begin van de negentiende eeuw de theaterzalen inpalmde.

In ‘Artists in residence’ zoekt fotograaf Phile Deprez circusartiesten op in hun bijzondere woonplaats. In deze editie: Joppe Wouters en Kristof Gouwy.

De Nederlandse Tessa Overbeek was een van de tien Europese cultuurjournalisten die in kader van Unpack the Arts een vierdaagse residentie volgde in het circusfestival van Auch, Frankrijk. Haar academische achtergrond – filmstudies – zorgt ervoor dat ze bij circus telkens associaties maakt met cinema. Een fragment uit haar essay.