>> Dit artikel verscheen in CircusMagazine #37 (december 2013). Voor overname: contacteer maarten[at]circuscentrum.be.
>> Auteur: Koen Allary
De passage van een circuskaravaan laat altijd sporen na. Een week later zie je nog aan de platgedrukte cirkel van het gras in het park waar de tent stond, een vergeten affiche hangt te verkommeren aan een lantaarnpaal, het afgescheurde ingangsticket wordt teruggevonden als de vest in de was moet, …
Maar meer nog dan deze uitwendige melancholie blijft er van alles hangen in de geesten. De voorstelling wordt herbeleefd bij circusachtige muziek op de radio, de jongleur aan het drukke kruispunt in Brussel roept onmiddellijk de sfeer op en zelfs bij het opslaan van de tent op de camping in Zuid-Frankrijk denk je toch even aan de grote circustent. Als het gras broeierig is, herbeleef je de geur bij het binnenkomen in de magische circustent onder de zon.
De tournee van Circuscentrum tijdens de eerste erkenningperiode wordt eind dit jaar afgesloten. We gaan begin januari een tweede vijfjaren-erkenningperiode in met een beheersovereenkomst voor 2014 tot en met 2018. Een stuk levenswerk van Ria Geenen wordt daarbij afgerond, want ze gaat op 1 januari op pensioen. Ria betekende heel wat voor de jeugdcircusateliers tijdens de pioniersjaren van CircusVlo. De transitie van CircusVlo naar Circuscentrum was niet makkelijk, maar Ria engageerde zich volop om er een succesverhaal van te maken. Dit alles uit en met liefde voor het volledige circusveld.
En meer nog dan het fysieke afscheid blijft er van alles hangen in onze geesten. Haar inzet voor een correct zakelijk beleid met een juiste verhouding werkingskost – overheadkost, haar absolute trouw aan Circuscentrum, haar gedrevenheid voor de juiste contracten, haar zorg over CircusMagazine en zo kan ik wel even doorgaan. Veel blijft hangen en wordt meegenomen.
Ze kwam en komt altijd eerlijk – soms scherp en niet evident, maar steeds zonder verborgen agenda – uit voor haar mening en ik verwacht van haar dat ze dit ook zal doen over deze Circoscoop. Kortom, respect.
Ria, het doet me toch raar en wat onwezenlijk hier zo over je te schrijven en dan nog in derde persoonsvorm, hetgeen niet echt juist aanvoelt. Een gepaste laatste zin vinden voor deze Circoscoop is al helemaal onmogelijk. Wat zeg je dan, iets als ‘Het ga je goed’? Natuurlijk moet het goed met je gaan. Of ‘Tot bij een glas wijn’? Natuurlijk zullen we nog wel samen een glas wijn drinken. En natuurlijk zullen we nog afspreken om bij te praten en zal ik jouw mening vragen.
Ik denk dat er eigenlijk maar één woord geschikt is om af te sluiten: bedankt.
Met weemoed en warme groeten,
Koen