>> Dit artikel verscheen in CircusMagazine #30 (maart 2012). Voor overname: contacteer maarten[at]circuscentrum.be.
>> Auteur: Roland Vermeylen
Voor het allereerst in 36 jaar haalt een Vlaamse circusartieste, Alexia Gossing, een van de hoogste onderscheidingen van de circuskunst: de Gouden Clown van het prestigieuze Circusfestival in Monte Carlo.
Het doet me wat als ik Alexia Gossing door de massa zie lopen aan het hoofd van haar kudde olifanten, heel dichtbij de eerste olifant, de 29-jarige Mambo. Dan volgen de drie andere en tot slot hun verzorger. Zonder veel druk, gewoon, krachtig, geïnteresseerd waar de tocht nu zal leiden. Alexia en haar olifanten lopen tussen het publiek dat erg geïnteresseerd toe kijkt. In de piste zie je eigenlijk hetzelfde beeld. Alexia die heel dicht bij haar dieren is, ze vastpakt en vooral zorgzaam toekijkt dat mens én dier het samen goed én veilig hebben. Ze heeft oog voor elk detail en is zeer inlevend naar de groepsdynamica die zich hier in de piste afspeelt. Haar man, de Duitser René Kaselowsky – artiestennaam Casselly – zorgt voor de artistieke afloop.
De mannetjesolifant Mambo heeft een heel sterke band met Alexia. Hij was van jongs af bij haar en volgt haar instructies en gebaren heel precies op. Er is hier duidelijk een dialoog via elkaars zintuigen. Als de olifanten zich voorbereiden om de zoon René en dochter Merry Lou via de wipplank te katapulteren, en de andere olifant klaar staat om hen op te vangen, dan wordt het heel stil in de tent. Iedereen proeft deze topconcentratie. Dit is uniek partnership. En dan neemt de olifant Kimba haar aanloop, gooit haar voorpoten in de lucht en geeft al haar energie op de wipplank. Ze ziet de Casselly’s in de lucht zwieren en je ziet hoe de olifant het verloop volgt.
Staande ovatie
Er zinderen golven van pure emotie in de tent. De reactie van het publiek is overweldigend, met een minutenlange staande ovatie als gevolg. Alexia hoort en ziet het nauwelijks en blijft heel dicht bij haar olifanten. “We gaan zelden of nooit als man en vrouw samen buitenhuis eten. Dag en nacht is iemand van ons twee bij de dieren. Jaar in jaar uit. Als we hen vervoeren, volgt een camera wat tijdens het transport gebeurt.” Je ziet duidelijk hoe de beide olifanten meewerken en de hele act heel alert en betrokken volgen. Wetenschappelijk onderzoek heeft recent aangetoond hoe sterk de intelligentie van olifanten wel kan gaan in de samenwerking mens-dier.
Alexia Gossing (°1967) vormde met haar oudere zus Françoise en haar pa Milo en haar ma Sonja Riems een artiestengroep die eerst zelfstandig in België reisden onder de naam Circus Gossinco (1963-1973) en nadien als artiestengroep een sterke carrière uitbouwden in diverse Europese circussen. Haar grootvader, François Gossing, kwam via een menagerie op de kermis ook in het circus terecht. Ook aan moederszijde heeft de familie veel roots in het circus. Moeder Sonja Riems had samen met haar pa Roger en moeder Maria een fietsact. Ook zij hebben samen een indrukwekkende internationale carrière beleefd.
Alexia huwde met René Casselly die de zesde generatie vormt van een grote Duitse circusfamilie. Bij de beide families zat de drang tot excelleren in het bloed. Ook waren ze erg omnivalent en waren ze gepassioneerd zowel in dierenacts als in acrobatie. Ook zoon René Casselly deelt deze gedrevenheid – hij haalde trouwens Goud op het New Generation Festival dat begin februari ook in Monte Carlo plaatsvond.
Droom
Samen met hun dieren willen ze elk seizoen nieuwe acts creëren. Zo bouwden ze in 2006 een heel eigen versie van de Hongaarse post uit waarbij Alexia, staande op twee olifanten, telkens een paard dat tussen de olifanten doorloopt aan de teugels vastgrijpt en zo een stoet opbouwt van paarden en olifanten. Voor deze vernieuwende act kregen ze Zilver in het 2008 Festival van Monte Carlo.
Alexia kon haar ogen én oren niet geloven toen ze hoorde dat ze als familie nu één van de twee Gouden Clowns kregen. Alexia: “Hier in Monaco sta je naast wereldgroepen als het Russische Rosgocirk dat alleen al 1500 artiesten telt of naast de Chinese delegatie van Shanghai dat naar hier komt met zo’n dertig acrobaten. Shanghai zelf is, onder de honderd circuscollectieven dat het land telt, ook nog eens de grootste en rijkste circusgroep van China. Wij hebben ook geen politieke steun. Wij gaan écht voor onszelf. En dan hier de hoogste onderscheiding krijgen, doet erg veel deugd. Mijn droom is om ook weer naar Vlaanderen te kunnen terug komen. Hopelijk krijgen we eens een grote speelplaats in België, zoals we die ook elders in de wereld krijgen.”